|
Патот до успехот е трнлив. Има подеми и падови, а само најхрабрите преживуваат на таа „клацкалка“. А меѓу нив секако е Сања Јаковљевиќ, директор на компанијата „Беорол“ од Белград.
Приказната за претприемништвото е приказна за ризик, работа, жртви ... Оние кои веруваат во својата мисија се предодредени да ја постигнат. Таков е случајот со компанијата „Беорол“, основана во 1998 година од неколку млади визионери, кои беа подготвени да се борат на тогаш турбулентниот пазар, каде немаше јасни деловни правила. Нивната визија беше да создадат компанија што ќе биде лидер на балканскиот пазар во својот делокруг на работа.
Во „Беорол“ произведуваат рачни алатки и помошни додатоци, а со нивниот квалитет и асортиман станаа препознатливи и во нашиот регион и во многу земји низ светот. Затоа не е изненадувачки што директорката Сања Јаковљевиќ е вклучена меѓу најуспешните претприемачи во Србија за 2019 година, според изборот на Здружението на деловни жени на Србија.
|
|
* БЕОРОЛ има изградено завидна репутација. Почетокот беше тежок, кога ќе погледнете назад по патеката што сте ја преминале, со што би издвоиле за што сте најмногу горди?
Кога ќе погледнам наназад, и честопати ќе се потсетам на последните години, анализирајќи ги добрите и лошите чекори, тешко ми е да издвојам одредени настани, ситуации, успеси со кои би бил горда. Јас намерно го користам зборот пофален наместо да кажам гордост. Гордоста е одраз на гордоста, а гордоста е најголемата стапица во бизнисот во која може да паднете и многу лесно да уништите сè што сте граделе - вели Сања Јаковљевиќ и продолжува:
Она на што би сакала да бидам горда е отворањето на компании ќерки ширум светот. Во моментов имаме седум наши фирми кои работат на различни пазари. Унгарија, Дубаи, Русија, Романија, Црна Гора, Босна и Македонија. Особено би сакал да го истакнам успехот и опстанокот на нашите ќерки компании на два стратешки пазари - Дубаи и Унгарија. Отворањето на подружници е исклучително тешка задача, а кога станува збор за два многу тешки пазари, тогаш таа задача е комплицирана на многу начини.
Пазарот во Дубаи е многу интересен и сигурно повеќето луѓе не знаат дека на тој пазар скоро ниту една светска компанија нема отворена подружница - оние што ги пробаа се затворија многу брзо. Тие го водат својот бизнис преку локални дистрибутери. Опстанокот и перформансите на компанијата во позитивен резултат на ваков пазар е наш голем успех и доказ дека невозможното е можно. Ние малите, од малата Србија, со нашиот балкански менталитет, покажавме дека можеме да се бориме таму каде што се откажаа многу посилните и помоќните. Беше предизвик, да се успее таму каде што никој не успеа!
|
|
* Вие сте номинирани за претприемач на годината во изборот на Здружението на деловни жени на Србија, па затоа се натпреварувате за наградата „Цвет на успехот за жена змеј“. Што Ви значи ова признание?
Сите ние кои работиме во одреден момент, сакаме да добиеме потврда за нашата работа. Потврдите и пофалбите не доаѓаат до нас, имате чувство на невидливост, чувство дека водите битки кои никој не ги гледа и никој не ги цени. Спортисти, политичари, пејачи, актери застануваат и се наградуваат по секој нивен успех, а ние во бизнисот одиме напред без запирање, без да гледаме наназад, постојано незадоволни од постигнатото. За општеството секој наш успех е нормален, никој не ни честита, тие најмногу не критикуваат и велат „лесно ти е“.
И ние слушаме и тивко чекаме некој да ни каже: браво, добро си го сторил тоа. Вие ја раширивте веста за Србија низ целиот свет, ве ценат и почитуваат надвор од границите на поранешна Југославија. Добиваме потврди од странски партнери, здруженија, организации, тие не покануваат да зборуваме на светски собири како релевантен фактор, ние сме прогласени за единаесети во нашата индустрија во светот, тие нè земаат како репер за деловно работење, а ние сме невидливи во сопствената земја!?
Ние го признавме Здружението на деловни жени како многу силна и моќна организација што се грижи за такви работи, која се води според истите деловни принципи според кои се водиме и ние. Собирање на толку многу членови и одржување на континуитет е работа која бара многу. Внимателно ја следевме работата на здружението, ги слушавме коментарите на членовите и можам да кажам: пофалбите што Здружението ги доби од своите членови се за секое воодушевување и почит. Избравме кому ќе се отвориме, кој беше доволно респектабилен да му се претставиме, кој ќе не претстави на начин на кој сметаме дека треба да бидеме забележани. Кога ќе се добие признание од таква организација, тогаш тоа признание има и сериозна тежина.
Исклучително сме среќни што Здружението оцени дека сме доволно добри да влеземе и да се натпреваруваме за престижната награда. Се надеваме дека нашето учество на овој натпревар ќе ја привлече и пошироката јавност и ќе им посвети посериозно внимание на жените во бизнисот. Забележавте дека јас се обраќам во прво лице множина, иако оваа награда е адресирана на една личност - Претприемач на годината. Така се изразувам, затоа што зад мене, претприемач, стои цел тим жени што се на директорска позиција, без кои сето ова не би било можно. За мене, секој од нив е претприемач на годината, и ако го добијам ова признание, со задоволство ќе го споделам со сите нив.
* Претприемачите во нашата земја се соочуваат со многу проблеми. Како би ја оцениле моменталната деловна клима и што може да се стори за да се создадат поповолни услови за малите приватни бизниси?
Деловната клима и пазарот се две немилосрдни сестри со кои треба само да се справите, ова се два сериозни елементи за опстанок насекаде во светот.
Деловната клима многу не мачеше, разлутуваше и растажуваше, но пред сè нè растажи. Се сеќавам колку пати се чувствувавме како посвоено дете во нашата земја, колку пати jeубоморно гледавме како им се дава на новодојденците, странците, како се гледаше со надеж и сјај во очите, колку им беше дадено и како беше поставен црвениот килим пред нивните нозе се обидовменогу повеќе, се докажавме, се огорчивме, работевме пет пати повеќе и на крајот успеавме да застанеме рамо до рамо со овие новодојденци.
На крајот отидовме до нивната врата и влеговме во нивните куќи. Нашиот успех е многу поголем, затоа што и самите се боревме за тоа.
На крајот, кога пораснавме и успеавме, најдовме разбирање за „родителите“ кои не беа со нас . Но, истите родители треба да ги погледнат своите грешки и да не ги повторуваат во улога на баба и дедо, туку да им помагаат на своите внуци и да ги поправаат грешките што ги направија врз своите деца.
Колку што забележувам, државата се обидува да ги финансира малите и средни бизниси дури и со одреден дел од грантот. Можам да дадам пример за делумно финансирање на странски саеми, кое беше укинато пред неколку години, не требаше да се укине. Малите бизниси се соочуваат со проблеми во вселената, а државата треба да обезбеди одредени субвенции и олеснувања таму.
Државата исто така треба да им овозможи на домашните компании кои се занимаваат со производство да купуваат земјиште за изградба на производствени сали под многу поволни услови, дури и да ги субвенционираат. Претворањето на земјоделско земјиште во индустриско земјиште е неоправдан трошок што секоја домашна компанија може значително да ја загуши во развојот. Наместо да ги инвестираат тие средства во набавка на машини, во изградба на објекти, тие одат на даноци.
* Што би им порачале на жените кои решаваат да ја земат судбината во свои раце и да станат претприемачи?
Грижете се за вашите семејства и не заборавајте дека ние сме пред сè мајки, сопруги, сестри, домаќинки. Оваа игра ќе ви одземе сè многу лесно, ако не сте внимателни и мудри. Ниту едно дете во светот не е заинтересирано за вашите милиони, ние сме прво и основно мајки за нив и треба да остане така. Детето ќе се сети на мирисот на кујната, а не на нашите деловни успеси и неуспеси - заклучува Сања Јаковљвиќ во интервју за „Нет магазин“.
(Написот можете да го видите на следната адреса)
|
.png)
